Yâr, dizinin dibinde her gün yatmak üzere
Yad ellerden gelerek, “nerde?” diye sorarým.
Pencerene uzanýp seni tutmak üzere
Sarmaþýk gül olur da duvarýný sararým.
Kokumu senden alýp rüzgârlara salarak,
Her yörede arayýp muhakkak ki bularak,
Yoksan, yapraklarýmý daðýtýp da yolarak,
Esen yele tutunup tüm evreni tararým
Turnanýn kanadýna selamýmý bindirip,
Senin olduðun yere öncü diye gönderip,
Habersiz gelenleri tekrar geri döndürüp,
Ses, seda çýkmayýnca, ümidimi kýrarým
Þiire mýsra mýsra canýmdan can katarak,
Aþk üstüne yazýlmýþ ne varsa göz atarak,
Ýmkan olsa zamaný az daha uzatarak,
Sayfa sayfa çevirip senden izler ararým.
Gelip çatýnca ömrün son demi, son cumasý
Kalbim aþkla kavrulur durmaz hiç acýmasý?
Ne zaman biter?Bilmem, gönlümün sancýmasý.
Vuslatýn saatini hep umuda kurarým
Üstümden esip geçti acýlarým yel gibi,
Sevdan önüne katýp sürükledi sel gibi,
Bu aþk üç, beþ gün deðil, bir ömre bedel gibi.
Doldururken vademi "deðer" diye yorarým.
NÝLÜFER SARP