Güller kan içinde, elim dikenlerle bütün. Su konuþur, daðlar susar tek taraflý bu Ferhatlýk... Kin gütmeyi unuttum senden sonra kendimi unuttuðum gibi. Gece zifiri bir yorgunluk, ucunda ölüm yok ya gidiþinin... Hem iki kere ölür mü seven. Sus, sakýn ben geldim diyerek kapama gözlerimi hissedemem ki! hissedemem ki parmarmaklarýný. Ayyuka çýkacak tüm sensizliðim; sessizliðimle karýþmýþ sen kokan duvarlar ayyuka çýkacak. Kim soracak þimdi bana seni. Ben kime dert yanacaðým... Büsbütün kýrýlacak yine çerçevesiz resimler. Ellerim yine kan kýrmýzý, Rüyalar karabasan. Üþümem ben artýk bir daha örtmeyin üstümü. Çekin o ince gazete kaðýdýný da üstümden... Ben gazete okumayý sevmem ki içleri hep yalanlarla dolu, Býrakýp giden sevgili gibi...! Mehmet Kovancý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetkovancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.