yudum yudum istanbul kokuyor rüzgar
her yerde sen ve senden mavi denizler
ve buram buram toprak sürülüyor içimde
hasretten çiçekler ekilmiþ birer birer yüreðime
ve yine her sabah sensiz doðan güneþlere
bir yenisi ekleniyor bu kentte
bir istanbul kadar büyük sevgim
ve bir istanbul gibi de kalabalýk kalbim
bu günlerde sýkça senden bahsediyor
ve sadece senden resimler çiziliyor içimde
sen kokuyorsun sadece bu sensiz þehirde
ellerimdeki kokun bile hala caddelerde
sokaklarýnda ise senden sessizlikler var
biraz akþam olup gözlerim karardýðýnda ise
ben yine senden geçiyorum bu gece
duman duman baþýma dumandan gölgeler vurmuþ
attýðým her adýma senden bir an sürülmüþ sanki
her ne kadar ardýma baksam da seninle
yinede sen varsýn ama yine sensiz yaþýyorum
sensiz bir þehrin karanlýk sessizliðinde
ben yine senden içiyorum bu gece
bir senden geçiyorum bir de kendimden
içimden geçiyor düþlerim seni düþünmekten
yattýðým ve kalktýðým bu þehirden
sen olmadan
yollar bile geçmiyor içinden
aðaçlar yaprak yaprak bu son baharda
dökülen sensizliðe vuran rüzgar
bir istanbul gibi esiyor dudaklarýmda
ve sensizliðin bu fýrtýnasýnda
yine geçiyor içim
yine içinden geçiyor bu þehrin
ve yine yollarýnda sen
yine caddelerinde hasretler
yani biraz sen
biraz da istanbul geçiyor içimden
.
.
.
Mawish
.
.
.
ÝSTANBUL GEÇÝYOR ÝÇÝMDEN – Mawish Þiirleri