Dün Bu gün Yarın...

Dünden Önce;

Nereye kadar gider bu çýkmazlýk!
Sokak çýkýðý sevmeler..!
Yankýsýz seslere dönüyorum ey!
Anlýyor musun?
Aðzýmdan akmýyor artýk mevsimler...
Nerde aþký emziren kadýn?
Dökülmüþüm açlýktan..
Vakit ateþe kýsýr bir kýlýç
Ben kýnýndaki külmüþüm...

Dün;

Þiir yüzlü!
Ben her sabah siyaha yatýyorum
Koynumda mezarlýklar..
Yine sen..
Sen yine þiir kokuyorsun..
Ellerime boþluklar yaðýyor..
Karanlýk yazýyorum, karanlýk yaþýyorum.
Olmuyorsun..
Giydiðin hiçbir yalnýzlýk bana benzemiyor...

Bugün;


Yandým diye üþümeyi býrak kadýn!
Güneþlerini tükürdü yüzüm,
Küfür gibi kanayan dudaklarýn
Ahrazlýðýmýn ýrzýna geçeli beri...!
...küflenmiþ þairler giymekten usanmadýn mý...!

Yarýn;

Hani
Yakana yapýþmýyorsa artýk mavi,
Giydiðim hiçbir yalnýzlýk üstüne yakýþmýyorsa,
Çamura yatýyorsa kalabalýklýðýn,
Dilime k/üflenen fýrtýnalar gözlerimi býçaklar..
Hani kanamýyorsam artýk üþümenin aklýðýna,
Hani tatsýz tuzsuzsa yaralarým,
Beni kandýðým ses-sizliðin aklar..
Sen sus..
En sus...
Ben sana
Kendi ellerimle,
Ýntihar süsü verilmiþ ölü çýðlýklar koleksiyonu yapýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: