Kirpik Destanı

kendimle konuþuyorum
labirent kemancýsý sus perilerini gülerek aðýrlýyor
o yan bu yan
uyanmayan sýkýntýlar içinde yokuþ
hazýrlandýkça daha yükselen korku
biraz daha uzayan
sabahýn gerisinde yorgun

taþlar sahnesinin ayak altlarý mutluymuþ oturmaktan
kalkýn gidelim
beyaz bulutlar nerede kaldý
gök yok
karanlýklar kimin için yalan söylüyor hýrsým
ve kimsiniz beni bu kadar ince yoran ayrýntý

ýþýklarýn boþluða asýldýðýný zannediyorum
zan vadisinde hangi yol anýmsamadýðým bir kapýya dayanýr
titreyerek düþer akþam yýldýzý
geçer
o da geçer sarýþýn olur
gök tükenmez sarýlýrým
içimin elleri kayýp gider sonsuza

geliyorlar kapanmayan yaramýzýn kabuðunu kaldýrýp
geliyorlar
sorularýmý biriktirip ateþe atsam su
yansam kýzýl yangýnlardan düþen ters hece
bir bað ki aklýn ayaðýný sustursam
bir biriyle çarpýþan bilmeceler

ne çok aðlayanlar melodisi duyduk
göstermeseydiniz keþke
ucuzluk katarýndan düþen çocuklarýn vardiyasýný
seyrime batan düþ kabristanýnda
kalanlara ölümsüzlük þarkýsý söylemek istiyorum

haberiniz olsun gözlerim
yumuþak uykularýmý kanatlarýna sakladým
her gördüðünü taþýyan buz
güneþlerin çetin kabuðu kirpik destaný
yok gelmiyor sonunuz.






Sosyal Medyada Paylaşın: