Hüzün Geçişi

Türk yurtlarý yanarken zulmetin pençesinde,
Beyim ahkâm kesiyor, endamý lehçesinde.
Yamyamlara yaþ döken, zýrýl zýrýl aðlayan,
Kulaðýný týkamýþ, titreme yok sesinde.

Kerkük sokaklarýnda kol bacaklar uçuþur,
Patlamanýn ardýndan kadýn çocuk kaçýþýr,
Ýçerde gündem farklý efendiler tartýþýr,
Gözümüz elde gezen altýn þarap tasýnda.

Halep hüzün þehridir, tarihim budanýyor,
Makamdan emredenler beni ahmak sanýyor,
Basireti baðlanan yalanlara kanýyor,
Derin yalan çukuru, akýl, fikrin pasýnda.

Hangisini yazayým, Türk’e uzanan elin,
Türkistan’da vahþet var, ortaðýsýn bu selin,
Takken düþtü nihayet, göründü artýk kelin,
Ruhun mahpus anladým, haçlarýn kafesinde.

Karabað’ý unutmam, þimdi iþgal altýnda,
Türk yurdunun vebali bil ki senin sýrtýnda,
Þehitler omuzlarda, yalan yüklü þartýnda,
Sahtedir gözyaþlarýn, yalan sözde yasýnda.


Her gün baþka acýyý garip gönlüm tadarken,
Ülkemde türlü çarklar fýrýl fýrýl dönerken,
Hýrsýza yeþil ampul bize kýzýl yanarken,
Merakla bekliyorum çýkacak nefesin de.

Sosyal Medyada Paylaşın: