Doðdum , Ölümü alnýndan öperek doðdum Kýyýsýzlýðýma sýzlandý parmak uçlarým Sabi yaðmalandý gök üzeri.. Sizler sus çekmiþtiniz mayýn dolu aðýzlarýnýza Baharý kutlarken bihaber insanlýðýnýzdan Güneþi görmedi benim memleketim
Topraðýn tüketemediði pýnardýk her birimiz Boþ ve tertemiz kaðýt yüzü görmedik hiç Mürekkebimiz sevinci paylaþmadý bizim Kelebeðin ömründen kýsaydý göz açýp kapatýþlarýmýz
Belki vakitsiz kestiler anne sütünden kimilerimizi Belki de mutlu çocuklara verdiler , elimizde kalan son bilyelerimizi
Öp beni alnýmdan ölüm! Yine öp . . . Yitirilmiþ ne varsa topyekün kes at iç sesimi ! Uçurumlarým soðuk ve derin Bakmayýn! kan içinde seçilmez suretim
Diri diri göm ey toprak ! Göm bu sessizlik içinde benliðimi. . . Göm çocukluðumu . . .
Sonra solunu temizle gökyüzünün Temizle ki görünmesin dünya kiri Kimse demesin çalýnan hayatlarýn da maviymiþ rengi
Tecavüz edilmiþ olsa da yarýnlarýmýza Kalpleri sen yarattýn RABBÝM Sana sýðýnýrým kullarýn kullara zulmünden ...
Asiyim Asabiyim Sosyal Medyada Paylaşın:
Asiyim Asabiyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.