Ses geçirmeyen bir aþk düþtü payýma Uykuya kararýrken bile inler mi bir insanýn göz kapaklarý? Sýrf aðladý diye kýskanýr mý yaðmur? Adým attýðým toprak renk deðiþtiriyor þimdi Sensizim diye dalga geçiyorlar Zoruma gidiyor...
Kime baksam; bana benden daha yakýnsýn...
’Sýký giyin’ derdin bana sürekli hatýrlýyor musun? ’Havalar soðudu Dikkat et, üþütme!’
Ne deðiþti? Ben mi çok ucuzladým? Yoksa ölüm mü?
Üzerimdekileri kýskandýn da mý gittin? Acýttýn yeryüzünü Yoksa bir meslek hastalýðý mýydý bu? Ve ben hayatýnýn en baba esprisi Hangi ara kabuk deðiþtirdin ve bu kadar uzaklaþtýn bu benden?
Sen tanýdýðým en dolambaz yýldýzsýn!
Rüzgarýn sesini biraz kýsar mýsýn? Ýçim üþüyor..
Kalbi delik bir çocuk sabahlýyor benimle Bir kaç gazete parçasý Ve ellerim çeplerimde...
Babamý alnýndan öper gibi uðurluyorum þimdi kendimi sensizliðe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.