Düþün bir kere! Sabahlardan vazgeçmiþ bir gönül, geceyle kucak kucaða. Ucu kýrýk bir kalemle karalamaya çalýþýyorum Eksik harflerle, silinmiþ kelimelerle zar zor ayakta duruyor. Ve güneþe hasret kalmýþ nemli kirpiklerim, seher vakti üþür dilsiz sözlerim, Belki yoksunluðun bir satýr aralýðý kadar yakýndýr uzaklýðýn. Peki ya sen ne sandýn? Mutluluðun kanadýndan kanayan gülüþümü mü merak ettin, Gülüþüm deðil de duruþum daha manidardýr, içimden dizlerimin baðý çözülmüþ, hayatým aksak aksak ilerliyor, Ýleride yarým yamalak bir ruh el sallar gibi, beni bekliyor.
Ýþte sandýðýn ben buyum. Ben anlamadým benliðimi, sensiz bulamadým kimliðimi, kim’sesizliðimi...
Adnan KAYA 21.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
AdnanKaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.