Kaderim

Kime gönül versem hemen þýmarýr,
Süzüm süzüm bal zanneder kendini.
Hayatýnda bülbül sesi duymamýþ,
Zemheride gül zanneder kendini.

Salkým saçak, paramparça dökülmüþ,
Sanýrsýnýz harabeden sökülmüþ,
Rengi solmuþ, caný, kaný çekilmiþ,
Huri gibi kul zanneder kendini.

Aynalarýn karþýsýnda yorulmuþ,
Kendisine hayran olmuþ, vurulmuþ.
Kuyumcunun vitrinine kurulmuþ
Altýn, elmas, pul zanneder kendini

Doðru kimdir, yanlýþ nedir bilemez.
Hükmedilmez, asla zora gelemez.
Bozkýrdaki çalý bile olamaz.
Meyve yüklü dal zanneder kendini.

Baygýn bakar, sanki gözler sihirli.
Kelam etmez, dudaklarý mühürlü.
Kahrý bitmez, nazý bitmez bir türlü.
Bulunmayan mal zanneder kendini.

Haþimoðlu, iþte budur kaderim.
Bu yazýyý yazan yazmýþ. Ne derim?
O tersine, ben yoluma giderim,
Aþka giden yol zanneder kendini.

Ýçerenköy, 20.12.2013






Sosyal Medyada Paylaşın: