Bize dair romaný baþlamadan bitirdin, Dilerim yeni baþtan yazdýraný bulursun. Yüreðimde var olan deðerini yitirdin, Kollarýmý kýrýp da nasýl mutlu olursun?
Sen; mutluyum desen de, Mevlâ’m bilir iþini, Býrakýr mý sanýrsýn, beddualar peþini, Diliyorum bulursun zalimlikte eþini. Baþka kalbe girip de nasýl mutlu olursun?
Kendim gibi senide, aþký bilir sanmýþým, Ateþten gömleðini giyip boþa yanmýþým. Kandýran sen deðilsin, ben gönüllü kanmýþým, Aþktan uzak durup da, nasýl mutlu olursun?
Üzülmene kýyamam, deyip de kýymadýn mý? Verdiðin tüm sözleri, tutmayýp caymadýn mý? Beni boynum bükülü, yaralý koymadýn mý? Yüreðimi burup da nasýl mutlu olursun?
Meleðindim hani ben, olmasa da kanadým, Yalan mýydý sözlerin? Yoksa ben mi bunadým. Seni alem kýnýyor, sanma bir ben kýnadým, Sahte devran sürüp de nasýl mutlu olursun?
Kesiþecek yolumuz elbet günün birin de, Ya düðün ya cenaze, ya bir seyran yerin de. Açtýðýn bu yaralar, kanýyorken derin de, Eserini görüp de, nasýl mutlu olursun?
Gönül dizelerime yürek sesi ile can veren sevgili Sevinç Ýnal’a kalb-i teþekkürlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
gelmeyenvuslat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.