Zeytin gözlüm Canýmý alan hasretin ; Hasat edilmemiþ buðday tarlasýnda Yel vurdukça savrulan baþakla birlikte Topraða boyun eðdirir …
Zeytin gözlüm Yüreðimi yakan ateþin ; O masum mavinin üzerin de süzülen Akþamýn alaca karanlýðýnda ki Ala kýzýl gök kûbbe de belirir ...
Zeytin gözlüm Kendimi kaybettiren seni ! Bir yamacýn da ýrmaklarýn þýrýltýsýnýn Diðer yamacýn da taze gelincik kokusunun Saklandýðý ; Tanrý daðýn da bulurum...
Zeytin gözlüm Aþýðýn ; Hatýralarýnda yalýn güzellik býrakýrsýn Coþkun bastýrýr da gözleri Kýskandýrýr yaðmur tanelerini Ayalarý açýlýr yanaklarýna Ve sen ! Kaybolursun hasretime …
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet-faruk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.