Gece bir ses duyup uyanýyorum her gece tekrar eden bir dejavu bu aslýnda ses dediðimse, kendi çýðlýðým duvarlardan yüzüme çarpan ve beni tir tir titreten küçük bir çocuk gibi gözlerim bu saatte sanki kor bir ateþ parçasý bense camdan vuran ay ýþýðýnýn ölmek üzere olan ay parçasý.
Alnýmda ki korkunun izlerini elimin tersiyle siliyorum bulaþan bir kaç damla teri yastýðýmýn altýna sokuþturuyorum öyle anlar olmuþtur ki o çýðlýklarýmý bastýrmak adýna yastýðý aðzýma soktuðum geceler öleceðimi düþünmenin memnun ruh halimi saklamýþtým çoðu zaman kýlýfýnýn kenarlarýna þimdi bir kaç damla yýkar umudu hasýl olduysa içimde kime ne?
Sabahýn o alev halini hep sevmiþimdir camý açýp yüzüme sabah rüzgarýnýn yalar gibi gülümsemesi bana hep kedimi hatýrlatýr o da sevinince kucaðýma sýçrayarak yüzümü yalar ve en çok sen bakýþlarýný yüzümde gezdirirdin hasret ýrmaklarýnýn bir kolu dolanýrdý belime ve sen sým sýký kucaklardýn özgürlüðümü koparmak ister gibi kopup sana kalmam isyanlarýný sindirirdin sinemde ve ben yine korkuyu elimin tersiyle iterdim karanlýk gecelere...
Ýþte þimdi ikimizde özgürüz sevgili sen bensiz seçtiðin yollarýn baþýný tutarken kaçma ihtimalime karþýlýk ben serseri bir rüzgar gibi esip duruyorum sensiz bir geleceðe üzülmüþüm, aðlamýþým kime ne...
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.