Hava soðuktu Üþüyorduk ikimizde Montunun cebini siper ediyordu Baharda karanfil tutan ellerine Düþünmüyordu dýþarýda üþüyen bir çift eli Hoþ düþünmezdi zaten beni Sonra býrakýp gitti Öyle sessiz öyle zarif gitti ki Ayaklarý iz býrakmýyordu yerde Sadece yara açýyordu yüreðimde Aslýnda kibarca öldürüyordu beni Gidemedim onun gibi Hep orda kaldým
Ve yine beklemekteyim onu Hasret ile Heyecan ile Aþk ile…
Bezâr/ Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesim Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.