ÖYLE ÇOK BÜYÜTÜLMEYECEK BİRİ
/tahliye edilmek istenen bir þehrin yerine bir baþkasýný koyarken.../
Hayatýma dair notlar düþerken kaðýtlara,
hep gizlendim kendimden.
Sýr gibi sakladýðým yalnýzlýðýmý
dýþa vurma korkusu muydu bu?
Þüphesiz.
Hala korkuyorum.
Sýrtýmý yasladýðým bu soðuk duvar
ve çoðu kez hýçkýrýklarla süslediðim gözyaþlarým
bir gün ele verecekti beni elbet
ama bunu yazdýðým kalemden ummazdým hiç.
Kýrýldým
ve tüm kýrýklýklarýmý avuçlarýma alýp,
her birinin gülüþü diðerinden farklý kadýnlara uzattým bütünlesinler diye,
olmadý.
Dýþarýsý soðuk.
Evet ama sebebi bu deðil ki hissizleþen parmak uçlarýmýn.
Bir kedim vardý.
Adýnýn bir önemi yok.
Hatta kedinin de bir önemi yok.
Yalnýzlýðýma çare arayýþýmý cümle içerisinde anlatma telaþýydý bu.
Saptýrmayalým þimdi.
Konumuz hissedememekti evet.
Ýlle tanýk göstermek gerekiyordu suçu bir baþkasýnýn üzerine yýkmak için,
ben de tüm günahlarýný üstlendim terkediþlerin.
Mutluluklarý býraktým onlara,
bir de sakallarýmýn arasýndan uzayýp giden sigaramýn dumanýný.
Amacým hep güldürmek oldu.
Bu yazýya baþlarken bile komik birkaç þey söyleyip
size bir sigara içimlik bile zaman býrakmamaktý.
Hesap tutmadý iþte.
Kendim kaþýndým.
Tayfun þuraya bir mum daha yak
Baþka türlü çýkmayacak bu günah.
*****
Devam ediyorum...
Ne varsa heybemde sakladýðým
ki buna gülüþleri de dahil,
yaþýyorum acýsýný dün gibi
ve hiçbir hesaba itiraz etmiyorum eskisi kadar.
Daðýtmýyorum masalarý öyle ulu orta.
Yalnýz sokaklar benim.
Yalnýz yalnýzlýðýmý sarýp gazete sayfalarýna,
þiþesinden içiyorum hayatý.
El ele yürüyen sevgililer geziyordu sokaklarýmda,
kimisinin elinde güller vardý hatta
ve acýyarak bakýyorlardý bana,
dahasý inadýna mutsuzlar!
Ses etmedim.
Döndüm önüme baktým.
Bir aþka daha fazla ne yazýlabilirdi ki baþka?
Söylenebilecek her þey söylendi.
Hayýr hayýr aðlandý daha önce o acýlara.
Farký kalmamýþtý bir ayrýlýðýn diðerinden,
tutup gocuðuma sarýldým.
Gözlerim açýk gideceðim deyip duruyordu kadýn.
Kirpiklerine gizlediði aþüfte bir bakýþ düþüvermiþti yüreðime
ve gamzelerine gömdüðü ölü topraðý kuþatmýþtý zihnimi.
Yavaþ yavaþ ele geçiriyordu beni.
Teslimiyet ve ihanet.
Ayný zaman ve bedende ikisini de gördüm!
Gözlerim açýk gideceðim diye hayýflanýyordu kadýn.
Bilmiyorum.
Yani görmedim.
Giderken hiç dönüp bakmadý arkasýna.
Dur da diyemezdim ki zaten.
Ne kal demesini bilirim
ne el sallamasýný
ne de durdurabilirim zamaný.
Yazýlýp buluþturulan kaç intihar mektubumu okudu kim bilir çöpçüler.
Gece gündüz ihanet ihanet diye sayýklarken karþýmda suretler,
bir an tereddüt etmeden bileklerimi uzatmam bundandý belki.
Sevgi..
Sevgi koþullu verilen bir þey miydi?
Öyleyse neden hep sevgi için sürekli birþeyler feda ediyordum?
Neden her aþk diyene, "al bu ömrüm" diyordum?
Sorularýma cevap verecek kadar,
bak iyi dinle büyük demiyorum(!)
dürüst bir kalp var mý bir yerlerde?
Bahsettiðiniz gökkuþaðýnýn ucundaki bir küp altýn kadar yalan
ve ütopik bir umudumuz var artýk hepimizin.
Duyduðumuz hikayeler,
okuduðumuz kitaplar olmasa inanasý gelmiyor insanýn.
Ýnanýn var!
Yarýnlardan alacaðýmýz var bizim.
Ön koltuklardan bir yer beðen sadece.
Filmi seçme þansýný vermediler bari hiç bir yazýyý kaçýrma.
Dilini bilmediðimiz bir dünya oynuyor tüm kartlarý.
Yanlýþ zamanda yanlýþ hamleler yaptýk hepsi bu
Ve masalarda unuttuk inanmayý öyle körü körüne.
Temize çekmeli her þeyi..
Züleyha Yusuf’u zincirleyeli beri artýk yarýmdýr her þiir.
Kurulan her cümle devrik.
Militan bir sevdanýn ateþi,
Munzurun kýzý
ki her ihtilalde yenik bir kahramandýr kendisi
ve Sezen’in sesi kadar can çekiþirken damarlarýmda,
yeniden aþýk ol anne
ve beni yeniden doður!
Sevmek
hiiç ayýp deðil aslýnda
ama suç söylemek!..
Cihat KIRDAR
19/12/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.