Hicret

Yukardan ve aþaðýdan cem olup, koþuþarak geldiler.
Koyuldular dinlemeye, önce tasdik sonra ret ettiler.

Birisi vardý, yüzünü ekþitti semavi vahiy gölgesinde.
Ardý sýra dolaþtý, dil uzattý Resûl’e, safa tepesinde.

Dedelerinden devraldýklarý puta tapýcýlýk batsýn.
Ey Ebu Leheb her gün hüsrana uðrayasýn.

Ýnkar yangýnlarýyla yandý tutuþtu, kýþkýrttý.
Þeytan durur mu, iþ iyice, kýzýþtýkça kýzýþtý,

Ýpi eline alýp daða çýktý ki, dikenli çalýlar getirecek.
Onu, geceleyin Resulün geçtiði yollara serpecek.

Böðründe çörekleþmiþ öyle kin, vardý ki o kadýnýn.
Resulün sevimli kýzlarý, nikahýndaydý onun evlatlarýnýn.

Dedi, size helâl etmem sütümü, boþayýn onlarý.
Bu sözler Utbe ve Uteybe’ye, bu ne yüzsüz çaðrý

Dilerim Allah’tan o ikisi, hafiflemeyen azaba girsin.
Kahreden mahrumumiyet içinde, acýlarý dinmesin.

Kâbe’de çirkinlikleriyle, yýla yýkýla gülüyorlardý.
Nur getiren elçiye þair, kâhin, mecnun diyorlardý.

Seni önce ondan soralým, Küsâyb Ýbni Kilâbý dirilt.
Bu iki yüzlülüðün iðrenç inceliðine bakýn Allah þahit.

Kör menfaat akýlsýz insan sevgisi kime yaraþýr bilinecek
Kalplerine zihinlerine kilit vuranlar ektiklerini biçecek.

O gün, felaketlerin, musibetlerin biri gelir biri giderdi.
Boykot zulüm devri, aç kalan aðaç kabuðu deri yerdi.

Kýzgýn çöllerde Bilâli inim inim inletip ipe gerdiler.
Hakký inkar et dediler, katillerin torunlarý Ebu Cehiller.

Mekke’den yükselen feryatlarla ayrýldýlar anadan yardan
Gavurcasýna iþkencelerle çýkarýldýlar ana yurtlarýndan.

Peygamberlerin, mazlumlarýn kaderi olmuþ hicret.
Müþriklerin insanlýða kestiði fatura kin, kan, nefret.

‘’ Ey Mekke! Sen Allah katýnda en hayýrlý yersin.’’
Yitiðine el sürülmez güvenli mukaddes bir beldesin.

Baþladý vahye dayalý yolculuk, Hira’nýn kardeþi Sevr’den
Allah’tan dýr bu emri ilâhi, oluþmuþ aþikar mucizelerden.


Yoluna dikenli çalýlar atýlan, son Hâtemül Enbiya’ya
Canlarýný siper, mallarýný feda ederek, göçtüler Medine’ye.

Güzel mi güzel vâdi Ranûna, Seniyetül Veda doruklarý.
Ýþte tam orada göründü, cihanýn en güzel konuklarý.

Ey Ensar çocuklarý, bu sevgi aðrýlarýna ciðer dayanmaz.
Bu sevinç bize yeter, bu sevda büyüktür kalbe sýðmaz.

Toplanmýþ yaþlýsý genci, baþlamýþ kasideler söylemeye.
Hahamlar papazlar bile gelmiþ, Rasülü Ekremi görmeye.

Habib-i Kibriya’yý, hangi göz gönül istemez ki görsün.
Sana canlar feda, Sen gönüllere þifa, alemlere nursun.


11 / R. Evvel / 1402 / Mekke
Ali Kýlýç Kakiz

Sosyal Medyada Paylaşın: