hep çocuk kalsaydım

Hep Çocuk Kalsaydým

keþke hiç büyümeyip,
hep çocuk kalsaydým
kalmazdým böyle yalnýz,
kalmazdým kimsesiz.
aðlamazdým sessizce
zamansýz aðlamazdým.
anam babam yanýmda
yaþardým mutlulukla.

oyunlarda kirlenen
elbiseme kýzýnca,
iþitmeye hazýrým
annemin laflarýný.
kýrdýðým camlarýn
ödenirken parasý
annemin gözlerinde
görünce kýzgýnlýðý,
o zaman aðlasam da
þimdi aðlamazdým hiç,
yýrttýðým defterlerin
hesabýný verirken,
akþama, babamýn
dayak endiþesini yaþardým.

o zaman aglasamda
þimdi aðlamazdým hiç.

özlemezdim bu kadar
ana ile babamý.
anamýn kollarýnda
unuturdum her þeyi
babamýn bakýþlarý
mutlu ederdi beni.
uzansaydým dizine anamýn,
babam da okþasaydý saçlarýmý baþýmý
o anlarý yaþayýp mutlu olsaydým keþke.
þimdi çekmezdim belki o günler özlemini
ana baba hasreti kor olup oturmazdý yüreðime
Sosyal Medyada Paylaşın: