Bir Bardak Şiir

Bir damla su içtim aþk denizinden
Ve bir bardak þiir yazdým sevgiliye
Ýçindeki ateþ sönsün diye

Gün geçtikçe yaþlandý,sarardý sevdalarým
Zaman içinde zamana karýþtý hatýralarým
Saran olmadý
Aþk savaþýnda aldýðým yaralarý
Bir damla su döken olmadý yüreðime
Paslandý gözlerim,gözlerini görmeyince


Buz tutan parmaklarýmda eridi,sana ait olmayan eller
Ve her defasýnda biraz daha sarsýldý,
Düþlerimden oluþturduðum dünya
Bir rüzgar gibi geçtin
Bir kuþ gibi göç ettin,
Kalbimin sana açýlan odalarýndan
Akýp gittin el kadar ömrümden su gibi


Benim aþkým bir güldü,dikenliydi
Kimi sevsem aðlayarak kaçtý hayatýmdan
Kimi sevsem biraz daha karalandý yüreðim


Masum bir gülüþ kimi zaman
Kimi zamanda bir bakýþ içtenlikle
Sevgiliden gelip,kalbi yaralayan
Sana ulaþmak için geçmeye çalýþtýðým denizde
Boðuluyorum yavaþ yavaþ
Batýyorum derinliklerine gözlerinin
Sesimi duyan kimse yok

Kapanýyor gözlerim aðýrdan
Karýþýrken gecenin berraklýðý
Sabahýn ýþýltýsýna
Aklima geliyor yüreðimin ýssýzlýðý
Terkedilmiþliði bedenimin
Ve zincirliyorum kendimi
Ýçinde derin aþklar besleyen
Bu þiirin mýsralarýna

Sosyal Medyada Paylaşın: