Saat yirmi dörtte, Gökyüzüne býraktýðým bütün kuþlar kanatsýzdý, Sana yazdýðým bütün mektuplar pulsuz Kirli sakallarýmdan korktum Ve gözlerini sarhoþken düþürdüm kayýtlarýmdan Oysa ne kadar çocuktum seni koklarken Yine somurttum bak
Saat gecenin ikisinde, Deniz’i olmayan bu þehirde Gözlerine demirleyen her þilepi kurþunluyorken Aniden düþüyorsun aklýma Genzimi yakýyor bir duble martini gibi Birden bire kayboluþun Yorgun kar taneleri üstünde uyuklayýp, Annemin tekrar beni sancýlý doðurmasýný bekliyorum Ne bakýþlarýmýn bakýþlarýna yakalanma telaþý var, Ne yalpalayan düþüncelerimin kaldýrýmlara düþer gölgesi Sen sevdiðini unutur, Yaðmurlar kirli saçlarýný yýkarken gülümsersin
Saat sabahýn altýsýnda, Periþan doðan güneþe yine bakamýyorum Bir nihavend þarký gibi köpek havlamalarý Benim içimde ki serseri çocuk irkilerek uyanýyor Sorgulamadan öpme dudaklarýmý Ya seni sevdiðimi itiraf ettir Ya kurþuna diz ýslak martýlarý
uytun..... ( ömer töme )
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.