Þimdiye kadar kimseyle beraber düþmedim
Ýnan öyle yorgunum ki tek baþýma
Ayakta kalmaya çalýþmaktan
Ne soðuklar vardý bu þehirde
Ama kimseyle beraber üþümedim.
Eskisi gibi kýþlar artýk olmuyor diyordu
Yalnýz kalmayanlar benim içim tir tir titrerken
Kimi zaman da bu þehrin varoþlarý gibi
Can suyum kesilir ve boðazým kururdu
Elmacýk kemiklerinden
Elmacýk kemiklerinden aþaðý inen
O gözyaþlarýndan bir damla ver bana.
Görüyor musun sen de?
Yüzümde, yüzümde kocaman bir delik var sanki
Þimdiye kadar kimseyle beraber gülmedim
Hep bir yaným eksik,
Hep bir yaným küskündü hayata
Elini ver bana, elini ver
Elin, evim olsun, elini ver.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.