Az önce Ýstanbul’a anlattým seni. Sessizce dinledi beni serin rüzgârda. Dinledikçe o, ben daha da anlattým. Ýçimdeki seni, Ýçime sýðmayan aþkýmý haykýrdým Kadýköy’den Beþiktaþ’a. Her yer senin adýnla inledi. Karanlýklar aydýnlandý adýn geçince. Sevgimi söyledim. Ne kadar sevdiðimi. Güvenimi, sana olan her þeyimi anlattým. Herkesi aþýk eden Ýstanbul da sana aþýk oldu. Kalkan her vapur seni aradý içinde. Her otobüs, her araba Büþra diye inledi. Haydarpaþa trenlere sordu seni, Topkapý Gülhane’de, Üsküdar boðazda aradý güzelliðini. Maltepe adalara baktý görürüm diye. Adalar birbirine. Ne Beþiktaþ gördü Çengelköy’de seni, ne de Beyoðlu Taksim’de görebildi. Hepsi seni aradý. Her þey adýnla aðladý. Ben aðlamadým. Çünkü seni buldum. Ýstanbul’un bulamadýðý seni buldum. Daha doðrusu aramadým. Sol yanýma baktým sadece. Ve seni orda gördüm. Hep olduðun yerde. Sahibi olduðun yerdeydin. Hiç çýkma ordan olur mu? Orasý sadece senin.
ÞAÝR FATÝH 28.09.13 20:38
Sosyal Medyada Paylaşın:
İNCİR AŞIĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.