Bir dað çürüyor gölgesinde katilin buz tutmuþ mezarýnda donmuþ bir azap; büyük bir umutla onu bekliyor... "Sen" diyor bir kurþun; "nasýl bir canlýsýn ki dokununca ölüyorsun" gözleri açýk tavana bakan bir kadýnýn rahmi geliyor dile; "Bunlar ölmek deðil, huyumuz bizim" (1) Kahkaha atýyor bir süngü; "Ölümden de mi utanmazsýn sen" diye... Diriliyor, ölü bir çocuðun saçlarý; "Ölmekten deðil yaþamaktan utanýyorum" (2)
Bir duanýn doðusundan iniyor tüm masumlarýn kalpleri... Ve sesleniyor "Kâtip" katile bir mürekkep; Öyle öleceksin ki Mahþer’de bile dirilemeyeceksin!
(1) Vegay-ý babaya ait olan "Mundar ölmek deðil huyumuz bizim" sözüne nazire. (2) Andrey Platonov’un "Can" romanýna atýf: romandaki Ksenya isimli karakterin zikrettiði "Canlý olmaktan utanmak" terimine gönderme yapýlýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
imge_ve_sanrı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.