Ellerini uzatýyordu hýrçýn denize son kez Mutluluðu düþürmüþtü çaresiz çýrpýnýþlarýnda En olmaz zamandaydý gelip sarýveren hüzün Lambalarýn solgun yüzlerinde aradý kendini elleri ýslak Son kez karýþtýrýrken dalgalarý Bir deniz kabugu takýldý parmaklarýna Acýmasýz hayat gibi sahte aþklar gibi tutulmayan sözler gibi ardýna bakmadan gidenler gibi öylesi dikenli öylesi kokuþmuþ öylesi kaygandý deniz kabuðu baktý baktý baktý ve fýrlattý çok uzaklara ayaga kalktý martýlarý dinledi sildi bugulu gözlerini döndü sýrtýný denize ve yürüdü kendi dünyasýna yeni bir sayfa yeni bir gün ýþýðý yeni bir adým selam dedi özgürlük elveda hüzün bir ses týrmaladý birden kulaklarýný gitme gitme býrakma beni yalnýzlýðýn koynunda diyordu ama bu ses o evet oydu haykýran ýslanmýþ aþk durdu geriye döndü kapattý gözlerini ve uçarcasýna koþtu hýrçýn dalgalarýn kollarýna yüzünde tarifsiz bir mutluluk vardý vuslat kokan dudaklarý aç kollarýný sar beni diye haykýrdý silinmiþti sanki tüm benliðinden özgürlük sustu bir anda martýlar dindi azgýn dalgalar gün aðarýrken ondan geriye kalan bir kaç ayak izi
Gezgin_Sair_ AL Khor /QATAR aralýk ayýnýn onbeþinci günü ikibin onüç yýlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gezgin_Sair_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.