Eyvallah hayat; Çek yaþam fiþini,indirsene þalterini, su’sarsam içerim bedenimin terini, acýkýrsam da yerim gözlerimin ferini, bininle yetinemezsem verdiklerinin, sürerim piyasaya birini, kaç kuruþluk senin payen söylesene! ister senli yaþayayým,isterse öylesine, en nihayet Mavera deðil mi varmý ötesi... acý ile tat doruk noktasýnda aynýlaþmýþken, tattýrsan ne yazar balýný, acýtsan da zerkedip baldýranýný... sürsemde þaþalý, süslü püslü tekmilinden günler, sanki bitmeyecek mi bugünler, unutulmayacak mý dünler, gazeller kuruyup toprak oluyor da, sanki dalýnda mý baksana güller... cakan kime,kime afran tafran, kardelenmisin ki karda açan, bir steme boyun büken, biz ki... topuklarýmýzda ezilmiþ menekþelerin hayýflýðý, kalbimize kýrýk bakýþlar deðmiþ. kýrlangýçlar kýrýk kanadýný elimize eðmiþ... gözlerimizin yerine yüreðimiz seðirmiþ. Hafýz; kýrgýnlýðýmýz neye bilirmisin sen? kirpiklerimiz bile gözümüze deðil! gönlümüze batar hep, o yüzdendir ki... her aðladýðýmýz da yaþ... gözlerimizin yerine, içimizden akar, hani’Biri yer biri bakar,Kýyamet ondan kopar’ ya. bizim Kýyametimiz ne zaman kopar bilirmisin? Gülmeyi hak edeni aðlattýðýmz da... aðlamayý hak edeni de güldürdüðümüzde... þimdi söyle bana ne yapmalý, Gülmelimiyim katýla katýla... Aðlamalýmýyým kahkahalarla...
yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.