Hani derler ; ’hoþça kal’ býrakýp giden eller Sitemim sana deðil mevsimsiz esti yeller Sanki dalýmdan düþen yaprak deðil kaðýttý Yaðmurun her damlasý suya hasret aðýttý
Ben ki ;gök yarýlýrken tesellîlere koþtum Aþk ve hüzün evinde serencâmýnda coþtum Üzülmüyorum inan ! Düþe kalka yürüdüm Bir yýrtýk gömlek ile teni sardým bürüdüm
Avluda salýnýrken salkým söðüdün âh’ý Her gün her saat vurur boynumdaki günâhý Sessiz sedâsýz olmaz prangaya vurulmak Susmak son çare olsa adý konur durulmak
Baþý boþ zindanlarda gamzeme dolar bir iz Vâr oluþun mantýðý sabrýmýn sonunda giz Tespih tanelerinde çilem dolmak bilmiyor Susadýðým musluklar yangýnýmý silmiyor
Kuytu köþelerimde gece bakýþlý rüyâ Tuhaf tuhaf bakýyor hayra âlâmet güyâ Uykum ranzaya hasret takvîmim anda kaldý Çölde bir yaðmur yaðsa vahâma haber saldý
Aðuþlarým aðrýyor nerde yitik izlerim Nedendir düþmelerim hep kanýyor dizlerim Mahþere savrulurken zerrelerim ve külüm Titriyor sînemdeki aþk isimli ak gülüm
Gurûbu sarmalýyor günü doðuran gecem Kýrýlgan ve nârindir solumda yatan ecem Kuyuna râm olmuþum alným zaten pîrupak Gönül çelen Yusuf’um mýzrâbým üstüne ak ..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
EPRÛ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.