Uydurucu Dedemi Hiç Görmedim
Hüseyin Cahit,derlermiþ kendisine
Büyük bir önem verirmiþ iþlerine
Haram bir lokma yedirmez,hiç kimseye
Hiçbir zaman,hile katmamýþ eserine.
O,çok büyük bir adammýþ,benim dedem
Herkes ondan hep korkarmýþ,kendisinden
O hiçbir zaman,korkmamýþ birisinden
Torunlarý hep mutluymuþ sevgisinden.
Birgün müþteri demiþ ki,bu dedeme;
Bunca zamandýr,hayraným iþlerine
Senin soyadýn,olsun mu Uydurucu
Su dökemez eline,iþinin ustasý.
Hoþuna gitmiþ dedemin,bu soyadý
Bunca zamandýr yaþýyor,soy aðacý
Çok kimseler,alay etse de bu isimden
Ben gurur duydum,adýmdan ve dedemden.
Baþka bir Uydurucu yok,bu ülkede
Ruhu þad olsun dedemin,cennetinde
Dedemi hiç görmedim,bu alemde
Bebekken çok severmiþ,Ali’yi de...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.