LEYLA

Leyla çölde serap,Leyla çölde kum
Bilinmez bulunmaz ne yol ne de iz.
Ararsan Leyla’yý gözlerini yum
Sarsýn dört yanýný ateþten deniz.

Adres sorma Leyla, adresim belli
Çölünde eserim, yaðmurlu selli
Narýn yârim oldu, duvaklý telli
Aþkýn kalpte sultan, akýlda kriz

Sakýn sorma Leyla, beni kimseye
Taþlar, taþ kalpliler, delidir diye
Anlamaz Mecnun’u, hiç kimse niye
Biz aþkta kaybolup gitmiþ bedeniz.

Aþký bilmez Leyla, aklý silmeyen
Yüreðini dilim dilim dilmeyen
Mecnunu hor görür, aþký bilmeyen
Aþka düþsen ne bet kalýr ne beniz.

Sen ölmezsin Leyla artýk yaþa dur
Fellik fellik kaçsan Leyla boþadýr
Aþkýn kalpte sultan Leyla paþadýr
Aþkýn yumruk olur, týkanýr geniz

Ateþten gül açtý geçtiðin çöller
Kavurdu Bülbül’ü konduðu güller
Kurudu gönlünde, ýrmaklar göller
O ateþin külü, kulu bendeniz.

GÖNÜL DOSTLARINDAN GELENLER
Leyla duy sesini Mecnun bülbülün..........SU KILICI
Bülbülsüz deðeri olur mu gülün?
Eninde sonunda gelecek ölüm
Gelmeden çözülsün aþk bilmeceniz

bu biçare kulun önünde aciz,............CEMKA
beynime senle geldi,haciz,
el-alem malýmý etti mariz,
leyla’m sýz dertlere düþürme beni...

ÞÝÝR YAZAR HER DEM BÜLBÜLE GÜLE.............ÝBRAHÝM KARAÇAY
EL ATAR MECNUNUN GEZDÝÐÝ ÇÖLE
BÜYÜMÜÞ DE ÞAÝR OLMUÞ BAK HELE
SAÐOLSA DA BÝR GÖRSEYDÝ DEDENÝZ


Sosyal Medyada Paylaşın: