Kömür karasý gözler özlem dolu aðlýyor Dökülürken göz yaþým yanaðýmdan çaðlýyor Bir ateþ olmuþ hasret yakýp caný daðlýyor Ne tükenir ne biter öyle vurgun içimde
Penceresiz ev gibi sahipsiz metruk kaldým Kimsesizim özlemli hayallerime daldým Çekilip bir kenara göz yaþlarýmý saldým kör olmuþ duygularým bölük börçük biçimde
Sönmüþ gecemin ayý karanlýða tutulmuþ Dökülmüþ yýldýzlarým sonsuzluða yutulmuþ Serseri mayýn oldum ümitlerden atýlmýþ Son deminde yaþarken yalnýzlýklar göçüm de
HAMÝT KARACA 12.12.2013 09:12
Sosyal Medyada Paylaşın:
hamitkaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.