uzayan geceler karbon karasýndan.bile kara açýlmayan sabahlar la el ele vermiþcesine sanki kanlý,býçaklý düþman beynime saplý kara geceler
özde yeðip bitiren eza ve cefadýr ! hele ! dil’den dile dolaþýrken ifrit, çirkef söz dilmaclarý
bir sokak çocuðunun acýklý öyküsüdür þaþkýn ünlem içindeki bilmece
oysa ! haksýzlýðýn kamçý þamarýdýr insanlýk suratýnda patlayan vede yürek yaralayan kara geceler
aç, cýbil, evsiz, parksýz, aþsýz... sobasýz kimi kimsesiz yüreðimin üstünde bir köz dür! bir yudum Su, bir parça ekmeye hasret sus ! ve pus edilmiþ içinde ki insanlar
sað böhrüm de kolit sancýsý nýn jilet yýrtýðl sol böhrüm de buram buram Hiatus/un fýtýðý özde yaþamý bana dar getirmek istenilen iþte bu yaþam biçimi
Kadir Haktan TÜRKELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir Haktan TÜRKELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.