Ankara’ya öyle yakýþýrdý ki Sonbahar
Seninle tüm hatýralara biz düþerdik karlar yerine…
Yaðmurlar gelir
Üstümüze, yüzümüze
Çekilin derken fýrtýnalar…
Bir ayrýlýk senfonisidir
Sonbahar…
Geceler
Bir de “onsuzluk” zordur
Saniyesi hüzün
Geçen saatlerden;
Bir kahve molasýdýr
Sonbahar…
Bazen sabah çayýnda
Hazan sofrasýnda
Sevgiye bir mola;
Bir aþklanbaç molasýdýr
Sonbahar…
Þiir ola
Hikâye ola
Düþen yapraklarla
Kendin yola!
Bir umut molasýdýr
Sonbahar…
Direngen seviþmelerden
Kalp çatlatýrcasýna
Gülümsemeli
Ýnsan…
Ve aþk
Aþk ve insan
Ve inan sevgilim, inan
Sen mavi
Ben gökyüzündüm!
Bir unutturma zamanýdýr
Sonbahar…
Yýldýzlý geçmiþim yok artýk
Adresiz bir yerlerde
Bir baþýna
Ýzlerinden kalma
Tozlarý yutmaktayým
Bir yolculuk molasýdýr
Sonbahar…
Paradoks iklimlerde
Konsantre perisini
Beklerken
Deforme
Hüzünleri biriktiriyorum
Gündelik gün aralýðýndan;
Bir þiir molasýdýr
Gözlerine bakabilmek…
Susun artýk!
Þimdi kafamdaki fon
Müziklerini dinlemek
Ýstiyorum…
Ve Aþk biter
Kanama durur;
Sýký bir hüzün
Bastýracak birazdan;
Saðanak yaðmur mevsimidir
Þehrinden kaybolmak
Deman Ronahi( Poyraz Deman) / BÝR SONBAHARDI MEVSÝMLERDEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.