Bir gece karlar üzerinde yürüyorduk, Ellerimiz sýmsýký birbirine kenetliydi, Sonra ayaðýn kaymýþtý ve ben seni tutmuþtum, Düþmeni hiç istemezdim, Çünkü ’caným’ yanardý, Þaþýrmýþtýn, Seni hemencecik tutuþuma þaþýrmýþtýn, ’Her an gözün nasýl da üzerimde’ demiþtin, Bir an olsun ayýrmazdým ki, Asla doyamazdým ki sana asla, Sonra sarýlmýþtýk birbirimize, ’Ne -kadar- çok seviyorsun beni...’ demiþtin gözlerime bakarak, Ben bir þey diyememiþtim, Çünkü seni seviþimin sýnýrý yoktu, Bulamamýþtým ’kadar’ dediðin þeyin miktarýný... Ve þimdi ben düþtüm, Gözyaþlarým düþtü, Çok -kadar- hem de, Çünkü sen yoktun...
Serhat Uzunkök
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serhat Uzunkök Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.