Küçükken çok sevdiðim þeyler vardý. Güneþin doðuþunu ve batýþýný izlemek, Çamurdan hayalimde olan ama asla sahip olamadýðým Eþya ve oyuncaklarý yapmak, yaðmurdan sonra oluþan Su birikintisiyle oynamak gibi mesela. Büyüdükçe sevdiði þeyler ve hayalleri de deðiþiyor insanýn, Sevdiði tek þeyin adý yalnýzlýk, sahip olduðu tek þeye ise gökyüzü deniliyor.
Küçükken çamurlarý severdim çünkü hayallerim vardý içinde. Büyüdüm çamurlarýmý üstüme attýlar. Aðladým, üstümün çamur oluþuna deðil, Hayallerimin ve asla sahip olamayacaðým þeylerin Baþkalarýnýn elinde olmasýna aðladým. Nereden ve nasýl geldiðimi unutmadým asla Ve her þeye raðmen çamurlarý hep sevdim. Çünkü çamurdan hayallerim vardý benim asla sahip olamayacaðým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavi1Gülüş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.