Kula bak, sapmýþ yoldan; Ali’ye aldýrmýyor Verdiði sözü yiyor, telli saz çaldýrmýyor Ahlak þaþkýn bakýyor, dilbaz þeytan þakýyor Allah’sýzlýk diz boyu, ruh artýk kaldýrmýyor.
Eðriler doðru olmuþ, at gözlüklü düz bakar Her yolu mübah sayan, þer mecrasýnda akar Dünya çok adaletsiz, kör topalý kýskanýr Bozacý þýracý çok; hal olmuþ, yürek yakar.
Güneþten yoksun kalmýþ, nuru kararmýþ daðlar Kebela’dan yana kör, tarihi ayýp çaðlar Gerçekten yoksun, her an, her taraf kirle pasak Ýslam bile aðlýyor, sasýlmaz iken baðlar.
Allah yolunda her kul, tertemiz halý dokur Fatiha okuyan kalp, köpürsün fokur, fokur Yezit oðlu Yezit’e, sonsuz kez lanet eden Arap Alevi kuldur, kul Ali Kur’an okur. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.