Kayınbaba

KAYINBABA

Kýþýn çetin geçeceðini önceden seziyorsun
Alýp valizini Ýstanbul’da rahatça geziyorsun
Sen bunu hep yapýyor baðrýmý eziyorsun
Yaðan karý “kürüttün” sen kayýnbaba.

Yaðan kar sanki hanýmýn baþýna yaðýyor
Kürüyecek ben olsam da onun baþý aðrýyor
Damý kürürken terleyip hasta olacaksýn diyor
Çaresiz dama doðru “yürüttün” sen kayýnbaba.

Karýn damda kalmasýna gönlüm razý olmuyor
Damadý var diye konu komþu damdaki karý sormuyor
Kimse benim çöpe dayandýðýmý bilmiyor
Beni esen rüzgârda “üþüttün” sen kayýnbaba.

Biri karnýma biri sýrtýma iki havluyla dama çýkýyorum
Bu tedbiri almasam küt küt öksüreceðimi biliyorum
Acizliðime üzülsem de yine de gülüp geçiyorum
Kürek kürek attýðým karla “terlettin” sen kayýnbaba.

Benim yorulduðumu boþ ver evin elden gidiyor
Damýn betonu her kürümede erim erim eriyor
Galiba senin ev çok acil çatýsýný istiyor
Cebindeki parana da “karýþtýrttýn” sen kayýnbaba.

Kul Sami’m kürünen kara da þiir yazýlmaz ki
Çok deðerli zaman boþu boþuna harcanmaz ki
Hakk’a kulluktan bir an olsun ayrý kalýnmaz ki
Kelime kelime bu sözleri “yazdýrttýn” sen kayýnbaba.

SAMETTÝN ÞENKAYA ( KUL SAMÝ )

Sosyal Medyada Paylaşın: