Annem
Ben çoçukluðumu özledim,
annemin sobada piþirdiði ekmeði
Üzerine sürdüðü terayaðýndaki lezzetini
acýkýnca doyduðum ekmeði,ikiye bölmeyi
Sýcaktý anne yüreði kadar,
sýcaktý annemin gülüþü gibi,
Bana mutluluðu öðreten annem,
sabremesinide öðretti
Daha büyümedim ki anne
deli çoçuðunum senin gözlerinde
Ýçimdeki çoçuk ölmedi,
hala yaramaz,þirinim sevince
Film der bu çoçuk izlersin,
sonunu beklemez gülersin
Çok kýzdýrdýðýmda terlik atar döversin,
her þeye raðmen benim annemsin
Seni hiç kýrmadým anne,
ne de kimsenin canýný yaktým
Annenin vurduðu yerde gül biter,
bunuda sayende öðrendim
Önceyi yürümeyi öðrettin,
sonrada alfabeyi ve sevmeyi,
Hayata dair ne kadar güzellik varsa
hepsini senden öðrendim,iyi varsýn anne!
Turgay Kurtuluþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Kurtuluş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.