" m e s e l ' â ,,

hiç soðuðu sevmezdi kuþum
ve bir sabah soðuktan öldü

karanlýktan çok korkar çocuklar
ýþýklar söndü, düþtü kandil
güneþ eþzamanlý battý doðudan ve batýdan
bu masalda soðudu havalar...


soðuðun kimseye yok yüzü...
ve havalar çok soðuk
d’üþüyorum;
sýrf havalar üþüyor diye üþüyorum aslýnda

kuþlar, çocuklar ve güneþ sývanmýþ balçýkla þimdi ...
ki dünya onlarla güzeldi...


çok eski zamanlardý
kalbur ve samandý zaman
belki elli yýl önce
sonra belki elli yýl
ama þurasý masal deðil;
yarým asýr önce
babam çocuktu

çiçekler daha gür
hürdü serçeler
döndü devir, deðiþti mevsim
korkarým
bitti þiir

ve bu masal da bitti
ki yitik bir masaldý zaten
b i t t i . . .

...






Sosyal Medyada Paylaşın: