HAS DOSTLUÐA YOL DURDUM
Avucumda çakýllar gönle zulüm ah-u zar
Atmaya kýyamadým ceplerime doldurdum
Yüklendikçe yüklendim yýrtýldý yürekte zar
Olur olmazý yýðýp ben aklýmý soldurdum
Sabrým sükutumda hep demlendi gaflet riskin
Sandýn aymazdý gönül gezerken miskin miskin
Gayya kazan ellerin yüzünden daha piþkin
Edebim çýrak tutup kendi saçým yoldurdum
Ayaðýnda etek var býyýk dönmüþ kaytana
Zi/kirin zil zurnayken sen sunmuþsun mey tan’a
Yetmemiþ bir de þerrin zevkle uyup þeytana
Aczini görür görmez dost hisleri soldurdum
Meðer ne uyanýkmýþ halef selef oyunmuþ
Kendisi alim çoban bizler önde koyunmuþ
Kafi gelmemiþ hile mazlumluða soyunmuþ
D/arým sürttü burnumu þükrederek bol durdum
Hiç uymadý dostluða selam veren çaðrýma
Zehir zemberek gýybet köz düþürdün baðrýma
Sana inandým oysa katmer kattýn aðrýma
El ense çekip gönle ham dostluðu oldurdum
Gönlü heba etmiþim kadir kýymet bilmeze
Üþüyorken üstüme yün yorganý ilmeze
Menfaati var iken kemiksiz dil dilmeze
Haddini aþan için heybeme taþ doldurdum
Senden elim çektim ben Allah’a havalesin
Gözüm yaþý ayakta intizara kol durdum
Kem sözlerle çýkýnlý küflenmiþ nevalesin
Hancýlar senin olsun has dostluða yol durdum
HÜZÜN ÞAÝRÝ: N Y
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.