Ey vaktine erişmeyen umut, sukut et unut…

Vaat edilen
umut niye aman vermiyor
Salýverdiðim nefesler
hicranýmla hesapla bedelleþiyor


Ruhumun azadeliði
yüreðimi burkarak, sineme
hasreti yaðdýrýyor
Dil susuyor, kalp konuþuyor,
gözler mecalsiz ufka bakýyor


Her attýðým
adýmda gözüm kararýyor
Göçtüðüm mekânlar artýk
nefesimi býrakarak aðlýyor


Bilmem ki geriye ne kalýyor,
ne bir ses ve ne de bir eser baðlýyor
Ruhumun bizarlýðý korkutuyor,
hesap kalbimde baþkalaþýyor


Yalnýzlýðýma
avdet eden yârin sesi
Ruhuma þevk bahþeden busesi,
edebiyle o aziz nefesi
Sanki kalbime vuslatýn payesiydi,
fakirliðime hamiyeti eðledi


Çekildiðim
sessizliðimle onu andým
Baðrýmýn yangýnlýðýnda ve
hýçkýran umutlarýmla aðladým


O an ve geçmeyen aþký
zamanda bilmem ki
ne kadar daðlandým
Dalgýndým, dalgalarýn serencamýnda
hicranýmý yudumladým


Hüznün
feyziyle ellerimi sahibe açtým
Aðladým, durmadan yüreðimi
açarak yangýnda adýmladým


Acizliðimle ve dilimin
sefilliðinde halimin fakirliðini
Rabbime anlattým
Gönlümü aç, çilede inkiþafý
ruhuma kat nefesimi sürurlandýr


Dinmiyor
elemin furyasý kalbimde
Bilmem ki daha ne kadar refakat
edecek bu sefil halime


Hani o iþtiyakla býraktýðým
kutlu umutlarým hala
nasibi hak seferinde
Ömür sahifemde, nefesin göçü
haþyetiyle, mizan hazin halimde


Bir nazar
eðleme artýk nefes bitti
Sürur kalmayýnca kalbimde
þevk tükendi ve sessiz gitti


Beyan edemediðim meramým
ve mýsralara yazdýðým
yangýnlýðým hissedildi
Gönül ummana yöneldi, derdi
gamýný hicranýyla ona döktü



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: