her köþede sen dokunmadan geçtim. seslenmedim bile gittikçe küçüldü yolda gölgen izin yaðmurda silindi kokunu rüzgar baþka topraklara sürdü. ben ise hep ayný köþede elimde bir mektup bir dakikaný alacaktým an içinde kaybettim seni.
adým adým aradým seni, her nefes soðuk her kar tanesi ateþ yüreðim yokuþlarda koþturmuþ ayaðýmda çöl kumlarý izi dilim damaðým kuru gözlerim yaþ ellerim boþ.
adým adým kaybettim seni.
Güven Fatsa
Sosyal Medyada Paylaşın:
melense Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.