özün etrafýna çember kuran bir kabiledir þiir
anlamý üþümüþ harflerin kutsandýðý
içsel bir ayindir
bu sokaklarý geçiyorum
benden önce senden dönünce
anlamlarýný yitirmiþ
harfler toparlýyor rüzgar
benden sonra onlardan önce
o bir ay evresi hafýz
dönence belki
sihir demiyorum
bir makam seziyorum inceden
köpürüyor deniz
bir geceyi çekiyor gözlerinin altýna
kara demiyorum
bir tenha var diyorum
ininde toprak soluðu
kusur demiyorum
o þehri yüzümden düþürüyorum
bir kaç taze harf
bayat demiyorum
kýmýldýyor-um
yol demiyorum
vakit çaðlýyor
zaman demiyorum
adýn diyorum
yürüyorum
iþte orda
o bahsettiðin yer
var ya
bu aralar oradayým
sen bana aldýrma hafýz
çocukluk iþte yerinde durmuyor
o gülünce
þimo