Zamandan eskiyim... vaktin olabileceði, dolabileceði her sýfatý çoktan ifademde kullandým. Ki ben en çok geç kalýrken masumdum. Kadýnlarýn sýrtlarý mesela... þarabý çeyrek geçe makbuldü. Bir de mumlarý damýtýrken... En çok da boyunlarýný özlerdim. Kuþ dilinde bir anlatý gibi gelirdi bana... Sonra dudaklarýný, gözlerini ve hýzla inip kalkan göðüs kafeslerini... Ben seviþmekten eskiyim... Tenlerin, terlerin arþýnladýðý her eti, her tuzu çoktan susadým. Ve ben en çok kadýnlara sustum. Konuþsunlar istedim, anlatsýnlar, sövsünler... Bir anlama ne hacet olmayýþýn ta kendisidir sükûnet... Bakmayýn siz bana matmazel göremediklerinizden de eskiyim... Sosyal Medyada Paylaşın:
imge_ve_sanrı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.