27.09.2013/kayseri/saat:23:22
GÜZ YAPRAKLARI GÝBÝYÝM...
Güz yapraklarý gibiyim,
savruluyorum,ordan oraya..
yaðmurlarla,
ýslanan yapraklar gibi,
solgun ve renksiz yüzüm..
mahsunluk çökmüþ gözlerim,
kalbimin tam ortasýna çöreklenmiþ,
ýsrar eder durur,
gitmez bu hüzün..
dindirmez hiç bir teselli ,
durmak bilmeyen gözyaþlarýmý...
öyle efkarlý ki,bu yürek,
öyle acýtýr ki,CANIMI
ah bu þarkýlar,
sanki beynimi kemirir ,
acýmasýz anýlar..
gözlerim uzak ufuklara dalar,
gözlerimden akar,
durmaz yaþlar..
savrulur,harab olmuþ gönlüm,
bir oraya,bir buraya..
içinde yanan bu yangýný ,
söndüremez ne bir söz,
ne de durmaksýzýn akan ýrmaklar..
güz yapraklarý gibiyim
sararan,solan,
dokununca,darma duman olan..
paramparça her yaným,
saçýlmýþ parçalarým oraya buraya,
hafif bir rüzgarla,
savrulurum....
iflah olmaz artýk,daðýlmýþ
un ufak olmuþ parçalarým..
gönül beyan
emekli öðretmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.