Bir tutam yalnızlık

Bir tutam yalnýzlýk
Ve bir o kadar hasret
Aðlayan vakitler içindeyim
Çýrpýnan karanlýk
Gözlerimde bir siyah nokta
Kuruyan eldivenler tutar
Gökyüzünü

Ben unuturum sensiz kaldýðýmý
Günler geçip giderken sessizce
Denizin her dalgasý seni getirir usulca
Suskun güneþ anlatýr yalnýzlýðýný
Yokluðun acýtýr akþamlarýmý

Gözlerde irileþen sonbahar
Külünü savurduðum hayaller
Bulanýk bir ikindi vaktinde
Oturmuþ hüzün.
Denizin en dip yerinde bekleyen
Bir gemi iskeleti takýlýr aðlarýma
Þimdi zaman beyhude bir yenilgidir sadece

Serseri karanlýðýma düþen ay silueti
Bu ne belalý hasret
Aþkýn kaldýrýmlarýndan doðan
Mavisi yetim kalmýþ
Bir kuþ özgürlüðüdür hayat
Doruklarýn kartal heybeti anýlarda paslanýr

Bedeli ihanetle ödenmiþ satýrlarýn sahibi
Esaret suratlý adamlar mekan tutmuþ
Tüm yaralý geçitleri
Ben mecburum aþmaya engelleri

Aþka dilenci sevdaya garip kalana
Yakýþmýyor yürek
Aþký yaþamak gerek

07 01 2008

Hüseyin Özbay

Sosyal Medyada Paylaşın: