UMUDUM

Yorgunum.
Çok.
Yýllardýr beni kapattýðýn hücremden
Senin ördüðün tel duvarlarý parçalayarak
Çýkmak kaçmak istiyorum nafile
Her kaçak gibi
Yakalanma ihtimalinin verdiði tedirginlikle
Ýrkiliyor ruhum.
Korkuyorum

Her sabah
Bu sabah
Hatta yarýn ve sonraki sabahlarda
Aydýnlýða çýkarýlan mahkûm gibi
Geri döneceðimi bilerek çýkmak hücremden
Senin izin verdiðin zaman dilimlerinde
Yüzümü güneþe çevirmek
Ensemde senin nefesin demoklesin kýlýcý
Düþme ihtimalini düþünerek
Hayatý ciðerlerime çekmek
Habersiz deðiþiyor mevsimler hissedemiyorum
Güneþ ne zaman doðuyor
Ay ne zaman gülümsüyor yýldýzlara
Yaprak ne zaman sürüyor dallarda
Çiçek ne zaman doðuyor toprakta
Umut
Sen ne zaman terk ettin beni
Vücudumun her hücresini hissediyorum
Her hücre den minik bir ter damlýyor
Minik damlalar birikiyor
Biriken damlalar birleþerek büyüyor
Büyüyor sel olup boþalýyor gözpýnarlarýmdan

Minik bir el siliyor gözyaþlarýmý
Minicik yüreðiyle dokunuyor yüreðime
Korkma diyor korkma anne
Ben geldim
Güneþin olup ýsýtmaya üþüyen yüreðini
Baharýn olup yediveren güller vermeye sana
Dolunayýn olup aydýnlatmak için gecelerini
Yýldýzýn olup güldürmek için yüzünü
Umudun olup parçalamak için duvarlarýný
Ben geldim anne ben
Minicik bir can büyüyor bedenimde
Umudum büyüyor.
Umudumuz büyüyor hayata raðmen..
ESÝLA SUNA 4/12/2013 11:50

Sosyal Medyada Paylaşın: