ESİRCİ GEMİLERİ

aðýr aðýr
ilerliyor zaman
mazot rengi dumandan aðýr gökyüzü
deniz siyah ve mavi
renkten renge girmiþ bulutlar
birbirini kovalýyor
kuþluk vakti
boðazý dolduran puslar
sisler
griye dönmüþ hava
aðýr aðýr
soðuyor
fýrtýnalar arasýnda rüzgarlar
delice esip
üsküdar sahilinde
deli dalgalar kýyýya
bir dev gibi çarpýyordu
iskeleden
demir alýp kalkarken
esirci gemileri
yunan adalarýna doðru
giden sevgililerin ardýndan
hüzünle
rýhtýmdan sallanan eller
daha eller havadayken
yitirdiklerimizin ardýndan
gün uzar
hasretin uzar
uzarda uzar
kýz kulesi yanýbaþýnda
denizin derinliðinde
aþkýnýn incisini
zamansýz kaybetmiþ bir adamýn
öfkeden çatlamýþ dudaklarý
kor alevler gibi yanýyordu yanaklarý
yalýn ayak
çýplaktý ayaklarý
kayalýklarýn arasýnda
saçý sakalý birbirine karýþmýþ
dönmesini beklerken gidenlerin
bilirdi geriye dönmeyecekelerini
gidenler gitmiþtir
gelmezler gayri
aydýnlýðý beklerken þafaðýn
sisler dumanlar arasýnda
gri tonlarda yitirdiklerimiz
bekleme
dönmezler
özleme
özlediklerini anlamazlar
vefalý aþkýn
sadýk bekçileri yok
dili geçmiþ zamanda kalmýþ böylesi aþklar
arar
arar dururuz nafile
bilirim
gök kubbe altýnda yaþanýr
ne yaþanacaksa
topraðýn altýnda yaþanmaz aþklar
ne yaþanacaksa
yaþanacak yer
toprak üstüdür
altýnda deðil
kaðýtlar sararýr
mürekkepler kurur
sevdan kurumaz
kalbimin ortasýnda
dururda durur
vurunca
bu yorgun kalbi
çok kötü vurur
vururda vurur
limandan vakitsizce kalkarken gemiler
kavuþma ümidinin baþlangýcý olur ayrýlýklar
kalbimi dolduran vesveseler
zehirli bir duman gibi
kurþun grisi ayrýlýklar
beklerken
özlerken
zaman
seninle
üsküdar sahilinde
býraktýðýn yerde
dururda
durur
saatler dururken ey sevgili
zifiri karanlýkta deðil
uðruna altýn sarýsý güneþte yanýp
aþkýnýn krallýðýný kurmak istiyorum
seninle nerede yaþanacaksa bu hayat
serap deðilse bize sunulan bu yaþam
varsýn zaman
seninle dursun
ey
sevgili
ey
yar
aþkýnýn esareti altýnda ruhum
paranðalara vurulmuþ
kürek mahkumlarý gibi
aþkýnýn esiriyim
celladýný gömen katil gibi
beklerken
özlerken
diri diri
gömüyorsun kara topraða
sevdanýn býçaðý saplanmýþ kalbime
ölürken son nefeste
sevðilinin ellerine dokunmak isteyen
aþýk gibiyim
giderken dönmemek üzere
kutsal aþkýnýn sunaklarýna
hayatýmý býraktým sana
gül olup dokunasýn diye dudaklarýma
örselenmiþ ruhum
ruhunla birleþinceye kadar
yanmýþ alevlerden geriye kalan
kor ateþler gibi
yanýp tutuþtuðunda
yanmanýn ne demek olduðunu anladýðýnda
ey sevgili yar
güneþin kamaþtýrdýðý zümrüt yeþili gözlerinden
gelen ýþýktan gayrisi kalmayacaktýr yar.

üsküdar/aralýk 2013







Sosyal Medyada Paylaşın: