söyle be þair
toprak olmazsa aþk olur mu...
insanlýk,
müebbet yemiþ bu izbe þehrin beton zindanlarýnda
dostluk ise
firar etmiþ masal kitaplarýna
toprak kokusuna hasret bu þehirde
gün geceye,
gece sarhoþ nefeslere düþüyor
neon ýþýklarý gizliyor
duvarlarýnýn kýrýþmýþ tenini,
gizli hesaplarýn makyajý akýyor en kuytu kaldýrýmlarýna
bak be þair
mehtap bile küsmüþ, örtmüþ üstünü artýk
çýplak poz vermiyor kentin sisli gözlerine
aþklar ise,
kimlik deðiþtirip cüzdanlara sýkýþmýþ
köþe baþý bedenlerde pazarlanýyor gecenin uzunluðu
artýk
sevgi yerine
hüzün tütüyor bacalardan
hayat ne garip be þair
her þeyin bir bedeli ödeniyor
düþün
aynalara küs bir týrtýl
biliyor ki
günü geldiðinde aynalarý çatlatacak,
biliyor, çerçevelere sýðmayacak güzelliði
bir yudum yaþam için
yaþanacak bir bedel ödeyecek
ya insanlýk..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.