Siz (2)

yüzüm yoktu, kayýptý gözlerim
paranoyak bir örtüydü tenim
insana hiç benzemiyordum
þekilSÝZ

içmiyordum artýk
gene de yürüyemiyordum adam gibi
sallanýyordum dar aðacý dar sokaklarda
dengeSÝZ

yýrtmak geçiyordu içimden
geceyi en sensiz yerinden
ve vurulmak kavgalarýmda
eylemSÝZ

özlem çatlaðý topraklarýma
gecenin ekildiði saatlerde
ben umuda çiçek açýyordum
mevsimSÝZ

davullar çalýyordu uzak düðünlerde
kastanyetlerini takýyordu roman kýz
içim yanýyordu ateþ gözlerinde
çengiSÝZ

uykulu þehri sessizce býrakýp pencerene
ellerimde gece çiçekleri
mor bir hüzünle karýþtým gecene
ezgiSÝZ

daðýnýk yüzümde delirmenin tadý
tenimde baygýn koku
bir sevdayý zoraki inkardayým
isimSÝZ

ah! siz..
bana ’siz ’ dememeliydiniz
þimdi arzulu bir intihardayým
sevgiSÝZ ..



Sosyal Medyada Paylaşın: