Ayrılığa Ağıt-2

Bu kaçýncý ayrýlýk bu ne z/amansýz gidiþ
Ardýnsýra yaktýðým nice sayýsýz aðýt
Her gidiþin bir vurgun bu nasýl bir kahrediþ
Yetmedi yaza yaza, tükendi kalem, kaðýt
Þimdi biçare kalbim yaz ortasý karakýþ

Niyetin gitmek ise korkma düþmem peþine
Bir gelip, bir yok olan, manasýz gidiþine





Geç de olsa anladým iþ kalmakta deðilmiþ
Muamma bir atiden medet ummak boþuna
Benimkisi sadece boþ yere bir hayalmiþ
Biraz daha belki de gitmek için hoþuna
Kalbimse iki büklüm eðildikçe eðilmiþ

Kabahatim sevmekse tek suçlusu âþk olsun
Aþka deðer vermeyen varsýn kahrýndan ölsün





Aslýnda tüm suç benim, bu hale getiren ben
Bile bile sonunu neden kabul ederim
Kalmadý senden yana o bendeki eski sen
O zaman kalmak niye kovulmadan giderim
Bütün hayallerimi öldürüp yok ederken

Farzet ki sen deðildin o delice taptýðým
Her türlü hastalýðý þifa diye kaptýðým





Zaten ne kaldý senden, aþkýmýzdan geriye
Gömüldü birer birer senli tüm hatýralar
Ruhum titrek mum gibi günden güne eriye
Dilim konuþmaz oldu lal kesti bu sýralar
Âþk desen harelendi çoktan döndü griye

Ýyisi mi boþvermek unut gitsin temelli
Bu sevdamýzýn sonu ayrýlýkmýþ sevgili


Kardelen
Uður böceði Ýçin Edebiyat Defteri’ne teþekkürler. Saygýlar...
Sosyal Medyada Paylaşın: