Kendini Arayan Kahraman
Hicab
Kendini Arayan Kahraman
Kendini Arayan Kahraman
Sanki seferberlik ilan edilmiþde
Harp’emi gittin deniz aþýrý ülkeye
Senden hiç haber çýkmamýþ.
Semtine kuþlarda mý uðramadý?
Esir kampýna mý düþtün ki,
Bir selam bile yollayamadýn.
Demir nikabý yüzünde, þövalyemisin?
Bu kadar duygusuz, gaddarsýn.
Hangi hükümdardan emir aldýn ki
Bu kadar azimli ve dirençlisin
Ütopya bir yurdun kralý mýsýn?
Seni öylesine tabulaþtýrdým.
Benim bildiðim,
Hz.Ýbrahim’di ateþe atýlan
Azraili bilirdim,
Ýnsan ruhunu kabzeden.
Yusuf’u bilirdim,
Kuyularda,zindanlar da kalan.
Kahraman Donkiþot’musun ki
Baþýn da tolgan,elinde mýzraðýn,
Yaðýz atýn üstünde, üzengi elinde
Maceraya hazýr, meydan okursun!
Öylesine maðrur,haþmetli durursun.
Ben mi? Oldum olasý zavallýyý oynayan
Ýki gözü, iki çeþme yýllarca aðlayan,
Hayat sahnende güç bela kaptýðým
Silik,hayal meyal, figüranlýk layýk görülen
Bu flmin yönetmenide sen,senaristi sen.
Kurtarýcý bekleyen, kürek mahkumuyum
Bazen bir suçlu gibi kaçak yaþýyorum
Savcýda sensin, kalemi elinde hakimde,
Hiç deðilse, kendimi savunma hakký taný
Dinle! yargýsýz infazla, yargýlama beni!
Ey! Hakimler hakimi Sen Sen duy beni! ...
ZEHRA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.