EMANET VE KIYAMET.

Peygamber cemaatinden, bir kiþi ona sordu.
Ya Muhammet kýyamet, ne zaman kopar dedi.
Peygamber bu soruya, emanet dedi durdu.
Adama cevabýný, vahiy gelince verdi.

Emanet kolay deðil, bu görev çok aðýrdý.
Dað, taþ ve de kâinat, sorumluluktan korktu.
Yüce Allah’ýn emri, tüm semaya daðýldý.
Vazife üstlenecek, insandan baþka yoktu.

Yüce Allah her þeyi, ayet ayet yarattý.
Yaratýlan varlýðý, korumak gerekirdi.
Hakk’ýn kulu üstündü, onu aklen donattý.
Ýþte ondan bu iþi, insanoðluna verdi.

Kolay deðil bu görev, büyük sorumluluk var.
Hak, hukuk ve adalet, üzre görev yapmalý.
Kuran’dýr yol gösteren, oradadýr cevaplar.
Verilen emaneti, el emince tutmalý.

Zarar verme kimseye, koru tümün hakkýný.
Su, toprak, daðlar, taþlar, hava bilki emanet.
Adaletten þaþarak, koruyorsan yakýný.
Madur olan her varlýk, senden eder þikâyet.

Bir tarafta zenginlik, diðer taraf yoksulluk.
Emanete hýyanet, iþte burda baþlýyor.
Herkes eþit deðil mi, Allah’a olur kulluk.
Yapýlan ayýrýmlar, ummanlara taþýyor.

Haksýzlýk çoðaldýkça, biri yer biri bakar.
Her þeyin sonu gelir, kalmaz ise insanlýk.
Rabbim Allah kýzýnca, kýyamet orda kopar.
Bütün alemler onun, onundur bunca varlýk.
Ne diyorsa o olur, kýyameti o yapar.

HÝLMÝ CAN.
KASIM.2013.

(4067)


Sosyal Medyada Paylaşın: