EMANET VE KIYAMET.
Peygamber cemaatinden, bir kişi ona sordu.
Ya Muhammet kıyamet, ne zaman kopar dedi.
Peygamber bu soruya, emanet dedi durdu.
Adama cevabını, vahiy gelince verdi.
Emanet kolay değil, bu görev çok ağırdı.
Dağ, taş ve de kâinat, sorumluluktan korktu.
Yüce Allah’ın emri, tüm semaya dağıldı.
Vazife üstlenecek, insandan başka yoktu.
Yüce Allah her şeyi, ayet ayet yarattı.
Yaratılan varlığı, korumak gerekirdi.
Hakk’ın kulu üstündü, onu aklen donattı.
İşte ondan bu işi, insanoğluna verdi.
Kolay değil bu görev, büyük sorumluluk var.
Hak, hukuk ve adalet, üzre görev yapmalı.
Kuran’dır yol gösteren, oradadır cevaplar.
Verilen emaneti, el emince tutmalı.
Zarar verme kimseye, koru tümün hakkını.
Su, toprak, dağlar, taşlar, hava bilki emanet.
Adaletten şaşarak, koruyorsan yakını.
Madur olan her varlık, senden eder şikâyet.
Bir tarafta zenginlik, diğer taraf yoksulluk.
Emanete hıyanet, işte burda başlıyor.
Herkes eşit değil mi, Allah’a olur kulluk.
Yapılan ayırımlar, ummanlara taşıyor.
Haksızlık çoğaldıkça, biri yer biri bakar.
Her şeyin sonu gelir, kalmaz ise insanlık.
Rabbim Allah kızınca, kıyamet orda kopar.
Bütün alemler onun, onundur bunca varlık.
Ne diyorsa o olur, kıyameti o yapar.
HİLMİ CAN.
KASIM.2013.
(4067)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.